ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﺭﻣﺎ ﺑﻮﻣﺒﮏ
نوشته شده توسط : nahal

ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﺭﻣﺎ ﺑﻮﻣﺒﮏ
ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﯾﻢ ﮐﻤﺘﺮ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ
ﺯﺩﻡ ﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ
ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺮﻑ ﻏﺬﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ، ﺣﺘﯽ
ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺵ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﮐﺜﯿﻒ ﻭ ﻟﮑﻪ ﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﯾﺎ ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ ﺍﻡ ﺳﺎﯾﯿﺪﻩ...
ﻭ ﻓﺮﺳﻮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ...
ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﺍﻡ ﺫﺭﺕ ﺑﻮ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺟﻮﯾﺪﻡ ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﺪ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﮐﺜﯿﻔﯽ
ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﻡ ...
ﭘﺎﯼ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎﯼ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﺵ
ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﭘﻨﺠﺮﻩ
ﻫﺎﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺑﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺁﺭﺍﯾﺶ ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺨﻮﺭﺩ ...
ﺷﻤﻊ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﮔﻞ ﺭﺯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ
ﺟﺎ ﺧﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ
ﺧﯿﺮﻩ ﻣﯽ ﺷﺪﻡ ...
ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﭼﻤﻦ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻟﮑﻪ
ﻫﺎﯼ ﺳﺒﺰﯼ ﺷﻮﻡ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺎﺳﻢ ﻧﻘﺶ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻧﺪ ...
ﺑﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺘﻢ ﻭ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﺧﻨﺪﻩ
ﺳﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ...
ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺴﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﻣﯽ
ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﮐﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ
ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ...
ﻫﺮﮔﺰ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﺮﯾﺪﻡ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ
ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﯾﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺿﻤﺎﻧﺖ ﺁﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ ...
ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﯽ ﺻﺒﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭﯼ ﺑﻤﺎﻧﻢ
ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻠﻌﯿﺪﻡ؛ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺷﺎﻧﺲ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ
ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﭘﺮﻭﺭﺵ
ﺩﻫﻢ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ ...
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﺑﺎ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﯽ
ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺴﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﺮﻭ ﭘﯿﺶ
ﺍﺯ ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺸﻮﺭ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ
ﺩﻭﺳﺘﺘﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ!
ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺷﺎﻧﺲ ﯾﮏ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻫﺮ
ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻗﺖ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻡ ،
ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﯿﺎﺕ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺲ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺩﻡ ...

‏ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﺭﻣﺎ ﺑﻮﻣﺒﮏ
ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﯾﻢ ﮐﻤﺘﺮ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ
ﺯﺩﻡ ﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ
ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺮﻑ ﻏﺬﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ، ﺣﺘﯽ
ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺵ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﮐﺜﯿﻒ ﻭ ﻟﮑﻪ ﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﯾﺎ ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ ﺍﻡ ﺳﺎﯾﯿﺪﻩ
ﻭ ﻓﺮﺳﻮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ...
ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﺍﻡ ﺫﺭﺕ ﺑﻮ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺟﻮﯾﺪﻡ ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﺪ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﮐﺜﯿﻔﯽ
ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﻡ ...
ﭘﺎﯼ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎﯼ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﺵ
ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﭘﻨﺠﺮﻩ
ﻫﺎﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺑﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺁﺭﺍﯾﺶ ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺨﻮﺭﺩ ...
ﺷﻤﻊ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﮔﻞ ﺭﺯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ
ﺟﺎ ﺧﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ
ﺧﯿﺮﻩ ﻣﯽ ﺷﺪﻡ ...
ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﭼﻤﻦ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻟﮑﻪ
ﻫﺎﯼ ﺳﺒﺰﯼ ﺷﻮﻡ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺎﺳﻢ ﻧﻘﺶ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻧﺪ ...
ﺑﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺘﻢ ﻭ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﺧﻨﺪﻩ
ﺳﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ...
ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺴﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﻣﯽ
ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﮐﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ
ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ...
ﻫﺮﮔﺰ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﺮﯾﺪﻡ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ
ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﯾﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺿﻤﺎﻧﺖ ﺁﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ ...
ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﯽ ﺻﺒﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭﯼ ﺑﻤﺎﻧﻢ
ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻠﻌﯿﺪﻡ؛ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺷﺎﻧﺲ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ
ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﭘﺮﻭﺭﺵ
ﺩﻫﻢ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ ...
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﺑﺎ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﯽ
ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺴﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﺮﻭ ﭘﯿﺶ
ﺍﺯ ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺸﻮﺭ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ
ﺩﻭﺳﺘﺘﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ!
ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺷﺎﻧﺲ ﯾﮏ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻫﺮ
ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻗﺖ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻡ ،
ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﯿﺎﺕ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺲ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺩﻡ ...
ﻋ‏




:: بازدید از این مطلب : 844
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : جمعه 31 مرداد 1393 | نظرات ()
مطالب مرتبط با این پست
لیست
می توانید دیدگاه خود را بنویسید


نام
آدرس ایمیل
وب سایت/بلاگ
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

آپلود عکس دلخواه: